پرکاشن و درامز: تفاوتها و تأثیرات در موسیقی مدرن

پرکاشن و درامز اغلب به طور یکسان استفاده میشوند، اما در واقع به دستههای مجزای آلات موسیقی اشاره دارند. درک تفاوتهای بین پرکاشن و درامز به هنرجویان و علاقمندان موسیقی کمک میکند نقش منحصر به فرد هر کدام از این دو ساز مهم را در ایجاد موسیقی درک کنند.
اهمیت شناخت پرکاشن و درامز
درک تفاوتهای بین پرکاشن ها و درامز به دلایل زیر ضروری است:
- ساخت و تنظیم موسیقی: آشنایی با ویژگیها و قابلیتهای منحصر به فرد هر ابزار به آهنگسازان و تنظیم کنندگان کمک میکند تا در مورد سازهایی که میخواهند در قطعات خود استفاده کنند، تصمیمگیری آگاهانهای داشته باشند.
- انتخاب ساز: علاقمندان و هنرجویان موسیقی باید تفاوتهای بین پرکاشن و درامز را درک کنند تا بتوانند ساز مناسب برای اهداف موسیقایی و سبک موسیقی مورد علاقه ی خود را انتخاب کنند.
- همنوازی: هنگام همکاری با سایر نوازندگان و موسیقیدانان، درک نقشها و محدودیتهای هر ساز میتواند به ایجاد همکاری و ارتباط بهتر کمک کند.
- شناخت سنت های موسیقایی: شناسایی اهمیت فرهنگی و قدمت تاریخی سازهای کوبه ای در سراسر جهان میتواند درک ما را از تنوع سنتهای موسیقایی عمیقتر کند.
پرکاشن چیست؟
پرکاشن ها دسته ی گسترده ای از سازهای کوبه ای هستند که به واسطه ی ضربه زدن یا تکان دادن صدا تولید میکنند. “پرکاشن (percussion)” از کلمه لاتین “percussio” به معنای “ضربه زدن” گرفته شده است.
این دسته شامل ابزارهای دارای پردهای که میتوانند نتهای مختلفی را پخش کنند (مانند زایلوفونها، ماریمباها و تیمپانیها) و ابزارهای بدون پرده که یک صدای واحد تولید میکنند (مانند سنجها، تنبکها و درامها) است.
سازهای کوبهای ستون فقرات هر آنسامبل موسیقی محسوب میشوند. آنها برای حفظ ریتم، افزودن بافت و بهبود کلی صدای موسیقی استفاده میشوند.
یکی از جنبههای جالب توجه پرکاشن ها جهانی بودن آنهاست. از جیمبی آفریقایی گرفته تا کونگاه آمریکای لاتین، گونگهای آسیایی و داربوکای خاورمیانه، ادوات کوبهای جزء لاینفک سنتهای موسیقی هر فرهنگ هستند.
درامز چیست؟
درامها نوعی خاص از سازهای کوبهای هستند که معمولاً شامل یک پوسته توخالی و استوانه ای شکل میباشند. آنها برای تولید الگوهای ریتمیک طراحی شدهاند و عمدتاً برای حفظ زمان در یک آنسامبل موسیقی استفاده میشوند.
ست درام، که به عنوان کیت درام نیز شناخته میشود، با ایجاد موسیقی بلوز و جز در 100 سال گذشته توسعه یافته است. درام ست در واقع مجموعهای از پرکاشن ها است، شامل درام بیس، درام اسنر، تام تام ها و سنجها(cymbals). درامرها با دقت زیادی کیتهای خود را به طور اختصاصی تنظیم میکنند، با افزودن سنجها، تامها و اسنرهای بیشتر برای دستیابی به صدای ایدهآل برای هر موقعیت موسیقی خاص.
برای آموزش درامز در آموزشگاه موسیقی غرب تهران کنید.
مقایسه ی پرکاشن و درامز
در حالی که همه درامها به عنوان پرکاشن در نظر گرفته میشوند، اما همه پرکاشن ها درام نیستند. این تمایز به ویژه در هنگام تنظیم یک قطعه موسیقی مهم است، زیرا هر ابزار صدا و عملکرد منحصر به فرد خود را به یک قطعه موسیقی اضافه میکند.
تنوع تکنیکهای نواختن
پرکاشن ها شامل طیف وسیعی از تکنیکهای نواختن، فراتر از صرفاً ضربه زدن، میشوند. به عنوان مثال، در نواختن سازهایی مانند ماریمبا و زایلوفون به وسیله ی چکشی مخصوص، به شیوههای خاصی برای تولید صداهای ملودیک بر روی ساز ضربه زده میشود. در مقابل، درامها عمدتاً بر روی الگوهای ریتمیک تمرکز دارند و معمولاً با چوب یا دست نواخته میشوند.
سازهایی مانند تمبورین یا شیکرز میتوانند تکان داده شوند، در حالی که دیگر ابزارها مانند سنج میتوانند به هم کوبیده یا مالیده شوند تا صدا ایجاد کنند. این تنوع به نوازندگان پرکاشنیست اجازه میدهد تا فرم ها و ساختار ریتمیک مختلفی را در نواختن خود کشف کنند.
نقش اجرایی
در یک گروه یا ارکستر، از نوازنده ی پرکاشن یا همان ساز های کوبه ای انتظار میرود که بسیار چندجانبه باشد و طیف وسیعی از سازها را بنوازد. پرکاشنیست ها اغلب در یک اجرا چندین ابزار را نواخته و بین آنها جابجا میشوند تا صداها و ریتمهای مختلفی ایجاد کنند و از هر کدام برای بهبود بافت موسیقی استفاده میکنند. این توانایی ترکیب و تطبیق ابزارها منحصر به پرکاشن است و اجازه میدهد تا بیان موسیقایی وسیعتری ایجاد شود.
درامرها، در حالی که ممکن است یک کیت درام با اجزای مختلف داشته باشند، معمولاً نقش ثابتی را با تمرکز بر روی درامست حفظ میکنند و به جای جابجایی بین چندین ابزار کوبهای، بر روی درامها تمرکز دارند. نقش اصلی درامر در یک اجرای گروهی یا ارکستر، حفظ زمان و تنظیم سرعت قطعه است. آنها پایه ای هستند که باقی نوازندگان بر اساس آن قسمتهای خود را مینوازند.
ریتم و ملودی
بسیاری از پرکاشن ها، مانند تمبورین، ماراکا و بلوک های چوبی ، تولید صدای مشخصی نمیکنند و برای افزودن بافت و رنگ به موسیقی استفاده میشوند. این ابزارها میتوانند الگوهای ریتمیک پیچیدهای ایجاد کنند که مکمل پایه ریتمیک اصلی ایجاد شده توسط درامز است.
درامها، از طرف دیگر، معمولاً به عنوان سازهای کوبهای بدون پرده طبقهبندی میشوند و عمدتاً بر روی حفظ ریتم تمرکز دارند تا افزودن بافت ملودیک.
الگوهای ریتمیک پیچیده
نوازندگان کوبهای اغلب از ریتمهای پیچیده و دارای سنکُپ استفاده میکنند که میتواند به گام کلی یک قطعه عمق بیشتری ببخشد. آنها ممکن است از تکنیکهایی مانند ریتمهای متقاطع یا پلیریتمها استفاده کنند که شامل نواختن دو ریتم متضاد به طور همزمان است. این پیچیدگی به موسیقی عمق میبخشد و میتواند تجربه شنیداری جذابتری ایجاد کند. در حالی که درامرها نیز میتوانند ریتمهای پیچیدهای را بنوازند، عملکرد اصلی آنها حفظ زمان و ارائه نبض ثابت است.
بیشتر بدانید: رازهای ماندگاری و سلامت ساز نی
تنوع فرهنگی
سازهای کوبهای به شدت ریشه در سنتهای فرهنگی دارند و تکنیکهای نواختن آنها میتواند به طور قابل توجهی نسبت به سبک و منطقه ی جغرافیایی متفاوت باشد. به عنوان مثال، دجمبه از غرب آفریقا با ضربه زدن، صداهای بم تولید میکند، در حالی که طبلا از هند با تکنیکهای انگشتی پیچیدهای برای تولید انواع صداها نواخته میشود.
سبکهای درام، در حالی که از نظر فرهنگی نیز مهم هستند، اغلب در ژانرهای خاص مانند راک، جز یا کلاسیک کاربرد دارند.
در نتیجه، در حالی که درامز یک زیرمجموعه خاص از پرکاشن ها هستند، هرکدام به دسته بندی منحصر به فرد خود تعلق دارند. تکنیکهای سازهای کوبهای شامل طیف وسیعی از سبکهای نواختن، ابزارها و سنت های فرهنگی میشود. پرکاشن ها یا همان سازهای کوبهای طیف گستردهای از ابزارهایی را در بر میگیرند که برای حفظ ریتم، افزودن بافت و بهبود کلی صدای موسیقی استفاده میشوند، در حالی که درامز نوع خاصی از پرکاشن ها هستند که عمدتاً برای حفظ کشش زمانی در موسیقی استفاده میشوند. درک این تفاوتها توانایی یک موسیقیدان را در تعامل با موسیقی و استفاده بهینه از نقشهای پیچیدهای که هم پرکاشن ها و هم درامز در کل منظره موسیقی ایفا میکنند، غنی میسازد.
اگر بدنبال یادگیری هریک از این ساز ها هستید به صفحه آموزشگاه موسیقی تهران مراجعه کنید.
پرسش و پاسخ 1
بحث درباره این مقاله را شما آغاز کنید!
سحر
پرکاشنیستها چه کارهایی میتونن انجام بدن که درامرها نمیتونن؟