آموزش ساکسیفون

در مورد ساز ساکسیفون بیشتر بدانیم

1)  تاریخچه ساز ساکسیفون

ساکسیفون، یک ساز بادی چوبی همه کاره، توسط آدولف ساکس در دهه 1840 اختراع شد. آدولف ساکس، ساز ساز بلژیکی، به دنبال ساختن ساز جدیدی بود که فاصله بین سازهای بادی و برنجی را پر کند. پس از سالها آزمایش و اصلاح، او ساکسیفون را در 28 ژوئن 1846 به ثبت رساند.

اختراع آدولف ساکس افزوده انقلابی به دنیای موسیقی بود. ساکسیفون عناصری از کلارینت و خانواده برنج را با هم ترکیب می‌کرد و دارای یک دهانه نی مانند کلارینت و بدنه برنجی با سوراخ مخروطی بود.

طراحی منحصربه‌فرد آن باعث می‌شود صدایی غنی و قدرتمند داشته باشد و برای موسیقی کلاسیک و نظامی مناسب باشد.

در ابتدا، ساکسیفون با مقاومت سنت گرایان که نسبت به این ساز جدید بدبین بودند، مواجه شد. با این حال، با استفاده از آن در گروه‌های نظامی محبوبیت پیدا کرد و به تدریج جای خود را در ارکسترها، گروه‌های مجلسی و گروه‌های جاز پیدا کرد.

در اواخر قرن 19 و اوایل قرن 20، ساکسیفون توسعه و تنوع قابل توجهی را تجربه کرد. طرح اصلی ساکس شامل چندین اندازه بود، از سوپرانینو تا کنترباس، که هر کدام صدا و محدوده منحصر به فرد خود را دارند.

با این حال، تنها تعداد کمی از این اندازه ها محبوبیت گسترده ای به دست آوردند. رایج ترین ساکسیفون های امروزی ساکسیفون های سوپرانو، آلتو، تنور و باریتون هستند.

ساکسیفون خانه ای طبیعی در موسیقی جاز پیدا کرد، جایی که قابلیت های بیانی و تطبیق پذیری آن به نوازندگان این امکان را می داد تا طیف گسترده ای از آهنگ ها و سبک ها را ایجاد کنند.

نوازندگانی مانند سیدنی بچت، چارلی پارکر و جان کولترین چابکی این ساز را به نمایش گذاشتند و به چهره های تاثیرگذاری در شکل دادن به نقش ساکسیفون در جاز تبدیل شدند.

در قلمرو کلاسیک، آهنگسازان به تدریج شروع به ترکیب ساکسیفون در آهنگ‌های ارکسترال و موسیقی مجلسی کردند. از آثار برجسته ساکسیفون می توان به کنسرتو ساکسیفون الکساندر گلازونف و بولرو موریس راول اشاره کرد.

ساکسیفون در ژانرهای موسیقی محبوب نیز جای خود را نشان داد. در اوایل قرن بیستم، با نوازندگان نمادینی مانند بنی گودمن و کلمن هاوکینز از این ساز برای ایجاد صداهای متمایز استفاده کردند.

بعدها، در دهه‌های 1950 و 1960، ساکسیفون نقش اصلی را در ریتم اند بلوز، سول و راک اند رول نوازندگی کرد. هنرمندانی مانند چارلی پارکر، کینگ کورتیس و کلارنس کلمونز، ساکسیفون را به خط مقدم موسیقی عامه پسند رساندند.

امروزه ساکسیفون همچنان به نواختن گسترده ای در ژانرهای مختلف موسیقی از جمله جاز، کلاسیک، پاپ و فانک ادامه می دهد. قابلیت های بیانی، تطبیق پذیری و صدای متمایز آن، محبوبیت پایدار آن را در بین نوازندگان و مخاطبان تضمین می کند.

ساکسیفون با ملودی‌های روح‌انگیز و ویژگی‌های رسا، صدایی منحصربه‌فرد و شنوندگان را مجذوب خود می‌کند، اثری محو نشدنی در تاریخ موسیقی به جا گذاشته است.

2)  انواع ساکسیفون

ساکسیفون سوپرانو:

ساکسیفون سوپرانو کوچکترین و بلندترین عضو خانواده ساکسیفون است. با طراحی بدنه صاف و گردن خمیده مشخص می شود.

ساکسیفون سوپرانو معمولاً در B♭ کوک می شود، اگرچه برخی از مدل های دیگر نیز در E♭ موجود هستند. صدای آن روشن، پر جنب و جوش و نافذ است. معمولاً در موسیقی کلاسیک، جاز، و گروه‌های معاصر استفاده می‌شود و به‌طور برجسته در آثار آهنگسازانی مانند ژان باپتیست سینگله و کلود دبوسی برجسته شده است.

ساکسیفون آلتو:

ساکسیفون آلتو رایج ترین و شناخته شده ترین ساکسیفون است. این در E♭ کوک شده است و به دلیل تطبیق پذیری و ویژگی های بیانی آن قدردانی می شود.

ساکسیفون آلتو دارای طراحی بدنه خمیده و زنگ کمی گشاد است. صدای آن گرم و غنی است و برای انواع سبک های موسیقی از جمله جاز، کلاسیک، پاپ و راک مناسب است. توسط ساکسیفونیست های نمادینی مانند چارلی پارکر و کانن بال آدرلی محبوبیت یافته است.

ساکسیفون تنور:

ساکسیفون تنور بزرگتر از ساکسیفون آلتو است و به زبان B♭ تنظیم می شود. دارای دهانی کمی بزرگتر و سوراخی عریض تر است که در نتیجه صدایی عمیق تر و ملایم تر ایجاد می کند.

ساکسیفون تنور اغلب با جاز مرتبط است و به طور برجسته در این ژانر توسط نوازندگان افسانه ای مانند جان کولترین و استن گتز استفاده شده است. قابلیت های بیانی و نمایش آن، آن را برای تکنوازی ها و خطوط ملودیک در سبک های مختلف موسیقی مناسب می کند.

ساکسیفون باریتون:

ساکسیفون باریتون بزرگترین و کم‌صداترین ساکسیفون است که امروزه استفاده می‌شود. این آهنگ به زبان E♭، یک اکتاو زیر ساکسیفون آلتو تنظیم شده است.

ساکسیفون باریتون دارای صدایی عمیق و غنی است که اغلب به عنوان "گروف" یا "برلی" توصیف می شود. با اندازه عظیم، خم شدن U شکل در گردن، و یک زنگ بزرگ گشاد مشخص می شود.

ساکسیفون باریتون عمدتاً در موسیقی جاز و گروه‌های بزرگ مورد استفاده قرار می‌گیرد و پایه محکمی را در قسمت باس گروه ایجاد می‌کند. گری مولیگان و هری کارنی از نوازندگان برجسته ساکسیفون باریتون هستند.

ساکسیفون بیس:

ساکسیفون بیس یکی از اعضای نادر و غیر معمول از خانواده ساکسیفون است. صدای آن در کوک B♭، و یک اکتاو زیر ساکسیفون تنور است.

ساکسیفون بیس بدنه و زنگ عظیمی دارد و صدای آن فوق العاده عمیق و طنین انداز است. به دلیل اندازه و وزن آن، نوازندگی و حمل و نقل آن چالش برانگیز است.

ساکسیفون باس به ندرت در موسیقی جریان اصلی استفاده می شود، اما گاهی اوقات می توان آن را در گروه های آوانگارد و تجربی یافت.

انواع دیگر و طرح های آزمایشی:

در طول تاریخ، طرح های آزمایشی و منحصر به فرد ساکسیفون ایجاد شده است. اینها عبارتند از ساکسیفون سوپرانینو (با صدای بلندتر از ساکسیفون سوپرانو)، ساکسیفون با ملودی C (با صدای C) و ساکسیفون میزانسن (بین ساکسیفون آلتو و تنور از نظر اندازه و باس).

این تغییرات به نوازندگان گزینه‌های اضافی برای رنگ‌ها و دامنه‌های تونال ارائه می‌کند و امکانات موسیقی ساکسیفون را گسترش می‌دهد.

3) ساختار و ویژگی ها:

ساختار ساکسیفون از یک لوله فلزی مخروطی با کلید و یک دهانه تشکیل شده است. بدنه ساکسیفون به طور معمول از برنج ساخته شده است، اما می توان از مواد دیگری مانند برنز، نقره یا حتی پلاستیک استفاده کرد.

کلیدها و مکانیسم‌ها از نقره برنجی یا نیکل ساخته شده‌اند و نوازنده را قادر می‌سازد تا گام را کنترل کند و نت‌های مختلف تولید کند.

دهانی ساکسیفون از یک نی، لیگاتور و یک گردنه تشکیل شده است که به نوازنده این امکان را می دهد تا با دمیدن هوا در ساز و لرزاندن نی در مقابل قطعه دهنی صدا تولید کند.

کلید روی یک ساکسیفون برای تسهیل انگشت گذاری برای نت های مختلف و ایجاد مکانیسم هایی برای باز کردن و بستن سوراخ های صدا طراحی شده است.

نوازنده از ترکیبی از انگشتان و کنترل امبوشور برای تولید طیف وسیعی از گام ها و داینامیک ها استفاده می‌کند.

هر نوع ساکسیفون دارای ویژگی ها و عناصر منحصر به فرد خود است. به عنوان مثال، طراحی مستقیم بدنه ساکسیفون سوپرانو امکان پخش صدای متمرکزتر و مستقیم را فراهم می کند.

بدنه منحنی ساکسیفون آلتو تعادلی را بین پروجکشن و گرما ایجاد می کند. اندازه بزرگتر ساکسیفون تنور صدایی عمیق تر و پرطنین تر به آن می دهد، در حالی که ساکسیفون های باریتون و باس عمق و غنای بیشتری را ارائه می دهند.

4)  کاربردهای ساکسیفون در انواع موسیقی:

موسیقی کلاسیک:

در موسیقی کلاسیک، ساکسیفون عمدتاً به‌عنوان یک ساز تک‌نواز، در گروه‌های موسیقی مجلسی و گاهی در آهنگ‌های ارکسترال استفاده می‌شود.

قابلیت های بیانی و گستره اهنگی وسیع آن را برای اجراهای غنایی و هنری مناسب می کند. این در آثار آهنگسازانی مانند الکساندر گلازونوف، هانری توماسی، و ژاک ایبرت به نمایش درآمده است.

جاز:

ساکسیفون در موسیقی جاز حضور چشمگیری دارد و اغلب به عنوان یک ساز اصلی یا تک‌نواز عمل می‌کند. ویژگی های بیانی آن، توانایی پروجکشن بر روی یک گروه، و مناسب بودن آن برای بداهه نوازی، آن را به یکی از عناصر اصلی در گروه های جاز تبدیل کرده است.

از دوران بی‌باپ با چارلی پارکر تا آزمایش‌های آوانگارد جان کول‌ترین، ساکسیفون نقشی اساسی در شکل‌دهی این ژانر داشته است.

بلوز و R&B:

ساکسیفون یک کیفیت روحی و احساسی به موسیقی بلوز و R&B می بخشد. ساکسیفون اغلب برای تکنوازی ملودیک استفاده می شود، ارائه صدای متمایزی که مکمل آواز و سازهای دیگر است.

ساکسیفونیست هایی مانند کینگ کورتیس و جونیور واکر با نوازندگی قدرتمند و رسا خود اثری محو نشدنی در ژانرهای بلوز و R&B بر جای گذاشته اند.

پاپ و راک:

ساکسیفون یک ابزار تعیین کننده در موسیقی پاپ و راک، به ویژه در طول دهه های 1960 و 1970 بوده است. خطوط سر به فلک کشیده و ملودیک آن آهنگ های موفق متعددی را زیبا کرده است و ظرافت و هیجان را به آن اضافه کرده است.

ساکسیفونیست هایی مانند کلارنس کلمونز (از گروه E Street Band بروس اسپرینگستین) و بابی کیز (معروف به همکاری با رولینگ استونز) مترادف با حضور ساکسیفون در این ژانرها هستند.

موسیقی لاتین و جهانی:

ساکسیفون در سبک های مختلف موسیقی لاتین و جهانی جای خود را پیدا کرده است و طعمی منحصر به فرد به عناصر ریتمیک و ملودیک می بخشد. در سالسا، بوسا نوا، تانگو، و سایر ژانرهای لاتین، و همچنین در پروژه‌های فیوژن و متقاطع که تأثیرات فرهنگی مختلف را با هم ترکیب می‌کنند، گنجانده شده است.

موسیقی معاصر و تجربی:

تطبیق پذیری ساکسیفون آن را به یک انتخاب محبوب در موسیقی معاصر و تجربی تبدیل کرده است. توانایی آن برای تولید تکنیک های گسترده، چند صدایی و صداهای غیر متعارف، مرزهای نوازندگی ساکسیفون سنتی را گسترش می دهد و ساز را به مناطق صوتی جدید سوق می دهد.

انواع مختلف ساکسیفون، که هر کدام با ویژگی‌ها و صدای منحصربه‌فرد خود، طیف وسیعی از امکانات تونال را به نوازندگان ارائه می‌دهند.

از سوپرانوی روشن و نافذ گرفته تا بیس عمیق و پر طنین، هر نوع ساکسیفون صدایی متمایز را به موسیقی ای که در آن نواخته می شود به ارمغان می آورد.

کاربردهای ساکسیفون در سبک های مختلف موسیقی گواهی بر تطبیق پذیری بالای آن است. موسیقی کلاسیک، جاز، بلوز، پاپ یا موسیقی جهانی، ساکسیفون اثری محو نشدنی بر روی آهنگ‌ها و اجراهای بی‌شماری گذاشته است.

همانطور که نوازندگان فرصت های جدید را کشف می کنند و مرزهای موسیقی را پیش می برند، ساکسیفون به تکامل خود ادامه می دهد و جایگاه خود را در زمینه های معاصر و تجربی پیدا می کند.

قابلیت‌های بیانی و پالت رنگ‌های متنوع آن تضمین می‌کند که ساکسیفون برای نسل‌های آینده یک ساز محبوب و ماندگار باقی خواهد ماند.

ساکسیفون با تاریخ غنی، انواع متنوع و کاربردهای گسترده، مخاطبان و نوازندگان را مجذوب خود کرده است. از ملودی های سر به فلک کشیده کنسرتوهای کلاسیک گرفته تا بداهه نوازی های آتشین تکنوازی جاز، قدرت بیانی و صدای متمایز ساکسیفون، آن را به ابزاری نمادین در دنیای موسیقی تبدیل کرده است.

همانطور که ساختار، ویژگی ها و کاربردهای ساکسیفون را درک می کنیم، درک عمیق تری از نقش آن در شکل دادن به سبک های مختلف موسیقی به دست می آوریم.

تطبیق پذیری ساکسیفون به آن اجازه داده است که به طور یکپارچه در ژانرهای مختلف جابجا شود و به توسعه جاز، بلوز، پاپ، راک و بسیاری از سبک های دیگر کمک کند.

علاوه بر این، نوازندگان افسانه ای ساکسیفون به طور قابل توجهی بر تکامل و محبوبیت آن تأثیر گذاشته اند.

این نوازندگان ساکسیفون را از درخشش زیبای چارلی پارکر و کاوش‌های معنوی جان کولترین گرفته تا صداهای روح‌انگیز پادشاه کورتیس و اجرای فراموش‌نشدنی کلارنس کلمونز، ساکسیفون را به جایگاه جدیدی ارتقا داده‌اند و الهام‌بخش نسل‌های نوازندگان هستند.

با نگاهی به آینده، ساکسیفون به تکامل و الهام بخشیدن به نوآوری ادامه می دهد. ساکسیفونیست‌های معاصر مانند کریس پاتر، جاشوا ردمن و کاماسی واشنگتن مرزهای ساز را زیر پا می‌گذارند، تکنیک‌های جدید را بررسی می‌کنند و آن را در زمینه‌های مدرن ترکیب می‌کنند.

مشارکت آنها تضمین می کند که ساکسیفون یک ساز پویا و مرتبط در دنیای همیشه در حال تکامل موسیقی باقی خواهد ماند.

5)  ساکسیفون نوازان افسانه ای ساکسیفونیست های کلاسیک:

آ. مارسل مول:

مارسل مول (1901-2001) به طور گسترده ای به عنوان پدر ساکسیفون کلاسیک در نظر گرفته می شود. او نقش بسزایی در تثبیت ساکسیفون به عنوان یک ساز مشروع در موسیقی کلاسیک داشت.

تکنیک حرفه ای و لحن زیبای مول راه را برای نسل های بعدی ساکسیفونیست های کلاسیک هموار کرد. 

او همچنین یک معلم مشهور بود که از طریق روش های تدریس و مواد آموزشی خود بر ساکسیفونیست های بسیاری در سراسر جهان تأثیر گذاشت.

ب سیگورد راشر:

سیگورد راشر (1907-2001) یک چهره پیشگام در اجرا و آموزش ساکسیفون کلاسیک بود. او صدای ساکسیفون Raschèr را توسعه داد که به قابلیت های بیانی ساکسیفون کمک کرد.

سبک نوازندگی راشیر بر لحن غنایی و غنایی تأکید داشت و او با آهنگسازانی مانند پل هیندمیت و الکساندر گلازونوف همکاری کرد و آهنگ‌های جدیدی را برای این ساز الهام بخشید.

ج. Jean-Marie Londeix:

Jean-Marie Londeix (زادهٔ ۱۹۳۲) ساکسیفون‌ساز و معلم کلاسیک مشهور فرانسوی است. او به دلیل مهارت فنی استثنایی و تطبیق پذیری اش به طور گسترده ای شناخته شده است.

حرفه لوندیکس هم اجرا و هم تحصیلات را در بر می گیرد و او در گسترش کارنامه ساکسیفون نقش بسزایی داشته است. تعهد او به ترویج این ساز منجر به سفارش و اجرای آهنگ های بی شماری از ساکسیفون شده است.

6)  ساکسیفونیست های جاز:

آ. چارلی پارکر:

چارلی پارکر (1920-1955) که با نام «پرنده» نیز شناخته می‌شود، یکی از تأثیرگذارترین و مبتکرترین چهره‌های تاریخ موسیقی جاز بود.

پارکر به عنوان یک نوازنده و آهنگساز آلتو ساکسیفون، بداهه نوازی جاز را با تسلط خود بر هارمونی های پیچیده و خطوط ملودیک سریع خود متحول کرد. سبک بی باپ و ضبط های او، مانند " Confirmation" و " Ornithology" همچنان الهام بخش نسل های موسیقی جاز هستند.

ب. جان کولترین:

جان کولترین (1926-1967) به عنوان یکی از تأثیرگذارترین نوازندگان ساکسیفون ساز تنور در تاریخ جاز شناخته می شود. کولترین که به خاطر تکنیک و اکتشافات جاز مودال و بداهه نوازی آزاد شناخته شده بود، مرزهای امکانات ساکسیفون را جابجا کرد. آلبوم‌های شاخص او، از جمله «A Love Supreme» و «Giant Steps»، آهنگ‌های نوآورانه و مهارت‌های بداهه‌پردازی قابل توجه او را به نمایش می‌گذارند.

ج. استن گتز:

استن گتز (1927-1991) یک تنور نوازنده برجسته ساکسیفون بود که به دلیل سبک نوازندگی روان و تغزلی خود شهرت داشت. لحن مخملی و عبارات ملودیک گتز جوهره بوسا نوا را تسخیر کرد، به ویژه در همکاری او با آهنگساز برزیلی آنتونیو کارلوس جوبیم در آلبوم "Getz/Gilberto". ضبط جاودانه او از "دختری از ایپانما" یکی از محبوب ترین و شناخته شده ترین آثار او باقی مانده است.

د. سانی رولینز:

سانی رولینز (متولد 1930) یک نوازنده ساکسیفون تنور بسیار تأثیرگذار است که تأثیر ماندگاری بر جاز گذاشته است. رولینز که به دلیل شدت ریتمیک، بداهه نوازی نوآورانه و صدای قدرتمند خود شهرت دارد، 

آلبوم های تحسین شده متعددی را در طول زندگی حرفه ای خود منتشر کرده است. ساخته های او، مانند «سنت توماس» و «اولئو»، استانداردهای جاز هستند، و تعهد او به کاوش در قلمروهای موسیقی جدید، الهام بخش ساکسیفونیست های بی شماری شده است.

ه. Ornette Coleman: Ornette Coleman (1930-2015)

یک ساکسیفون و آهنگساز پیشگام آلتو بود که نقش مهمی در توسعه موسیقی فری جاز داشت. رویکرد منحصر به فرد کلمن به بداهه نوازی، که با فقدان تغییرات آکورد از پیش تعیین شده مشخص می شود، قراردادهای سنتی جاز را به چالش می کشد. آلبوم‌های او مانند «شکل جاز آینده» و «جاز آزاد: بداهه‌نویسی جمعی» همچنان به‌عنوان آثاری نوآور در نظر گرفته می‌شوند.

7)  ساکسیفونیست های معاصر:

آ. کریس پاتر:

کریس پاتر (متولد 1971) یک ساکسیفونیست معاصر بسیار تحسین شده است که به دلیل تطبیق پذیری و مهارت فنی خود شناخته شده است. او برای کارهایش در هر دو ژانر جاز و تلفیقی شناخته شده است. 

نوازندگی پاتر فرمان قابل توجهی از ساز را به نمایش می گذارد و بداهه پردازی پیچیده را با لحنی غنی و رسا ترکیب می کند. او آلبوم های متعددی را منتشر کرده است که مورد تحسین منتقدان قرار گرفته است و با هنرمندان مشهوری مانند هربی هنکاک و دیو هالند همکاری داشته است.

ب. جاشوا ردمن:

جاشوا ردمن (متولد 1969) ساکسیفونیست و آهنگساز برجسته تنور است که سهم قابل توجهی در جاز معاصر داشته است. سبک نوازندگی ملودیک و روح‌انگیز او، همراه با مهارت‌های بداهه‌پردازی چشمگیر او، تحسین گسترده‌ای را برای او به همراه داشته است.

همکاری‌های ردمن از گروه‌های جاز سنتی گرفته تا موسیقی‌های فانک و تلفیقی را شامل می‌شود. او برای ضبط و اجرای زنده خود جوایز و تمجیدهای زیادی دریافت کرده است.

ج کاماسی واشنگتن:

کاماسی واشنگتن (متولد 1981) ساکسیفونیست تنور، آهنگساز و رهبر گروه موسیقی است که به دلیل صدای قدرتمند و گسترده اش شناخته شده است. او نقش مهمی در احیای علاقه به موسیقی جاز در بین مخاطبان جوان داشته است. 

اولین آلبوم واشنگتن به نام «حماسه» به دلیل آهنگ‌های جاه‌طلبانه و تلفیقی از موسیقی جاز، فانک و تأثیرات کلاسیک مورد تحسین منتقدان قرار گرفت. او از آن زمان به یک چهره برجسته در جاز معاصر تبدیل شده است و مرزهای این سبک را جابجا می کند و مناظر جدید صوتی را کاوش می کند.

د ملیسا آلدانا:

ملیسا آلدانا (متولد 1988) ساکسیفونیست تنور متولد شیلی است که به دلیل رویکرد نوآورانه خود در موسیقی جاز شهرت بین المللی به دست آورده است.

او اولین نوازنده زنی بود که در سال 2013 برنده مسابقه بین المللی ساکسیفون جاز Thelonious Monk شد. ویژگی نوازندگی آلدانا بداهه نوازی های جذاب، لحن فرمانبردار و توانایی در آمیختن یکپارچه سنت و مدرنیته است.

او با صدای متمایز و آهنگ های آینده نگر خود به موج در دنیای جاز ادامه می دهد.

ه. تیا فولر:

تیا فولر (متولد 1976) یک نوازنده آلتو ساکسیفونیست همه کاره است که به خاطر اجراهای پویا و حضور گیرا در صحنه شناخته شده است. او هم به عنوان یک هنرمند انفرادی و هم به عنوان عضوی از گروه در حال تور بیانسه به موفقیت دست یافته است. 

نوازندگی فولر عناصری از جاز سنتی را با تأثیرات مدرن ترکیب می‌کند و مهارت، خلاقیت ملودیک و تعهد او به پیشبرد مرزها را به نمایش می‌گذارد.

آلبوم های او، مانند "Diamond Cut"، مهارت های موسیقی و آهنگسازی چشمگیر او را برجسته می کند. این ساکسیفونیست های افسانه ای و معاصر اثری پاک نشدنی در دنیای موسیقی بر جای گذاشته اند.

آنها از طریق تکنیک قابل توجه، سبک های منحصر به فرد و رویکردهای نوآورانه خود در بداهه نوازی و آهنگسازی، تکامل جاز را شکل داده اند و امکانات ساکسیفون را گسترش داده اند.

کمک های آنها همچنان به الهام بخشیدن و تأثیرگذاری بر نوازندگان مشتاق ساکسیفون ادامه می دهد و تضمین می کند که میراث ساز و نوازندگان چیره دست آن برای نسل های آینده ماندگار خواهد بود.

ساکسوفون به سال 1840 توسط آدولف ساکس از اهالی بروکسل از اجماع خصوصیات بادی های چوبی و بادی های برنجی اختراع شد که در واقع شکلی دوگانه بین کلارینت - ابوا و فلوت دارد.

چرا موسیقی پیانو ؟ و چه مقدار به این ساز علاقمند هستید؟

ساکسوفون مانند کلارینت دارای زبانه ای نی ای(از نوع ساده آن)است . ساکسوفون از جنس برنج ساخته شده که غالبا بر روی آن ورقه ای از نقره کشیده شده است و دارای لوله ای مخروطی شکل( یعنی در قسمت دهانی کم قطر حدود 2 سانتی متر و انتهای آن با قطری متجاوز از 10 سانتی متر) است.

ساکسوفون به اندازه های مختلف ساخته شده و تحت نام هایی که به میدان صدا و بخش آنها مربوط است نامیده می شود
مثلا ساکسفون سوپرانینو می بمل که مانند کلارینت می بمل یک سوم کوچک بالاتر، ساکسوفون سوپرانو سی بمل مانند کلارینت سی بمل یک دوم  بزرگ پایین تر، ساکسوفون آلتو می بمل مانند باست هورن می بمل یک ششم بزرگ پایین تر ساکسوفون تنور سی بمل یک نهم بزرگ پایین تر و ساکسوفون باریتون یک سیزدهم بزرگ پایین تر مورد استفاده قرار میگیرند
وسعت صدا در هر یک از انواع بالا حدود دو اکتاو و نیم است.

        برای کسب اطلاعات بیشتر و اطلاع از دوره های آموزش تار به سایت آموزشگاه موسیقی چکاد مراجعه فرمایید.

اگر چه ساکسوفون از برنج ساخته شده است ولی به دو علت مهم در در زمره  سازهای بادی چوبی مورد بررسی قرار می گیرد.

1. صدای این ساز به خانواده ی کلارینت نزدیک تر است تا به بقیه ی سازهای خانواده ی بادی چوبی و ضمنا می تواند پلی بین سازهای بادی چوبی و بادی برنجی باشد.
2. این ساز به وسیله ی دهنی و یک قمیش نواخته می شود که خیلی به کلارینت شباهت دارد و ازجهت انگشت گذاری مانند فلوت و ابوا است.

ساکسوفون، عضو ثابت ارکستر سمفونیک نیست . اگرچه بسیاری از آهنگسازان قرن نوزده و بیست از این ساز، بخصوص در بخش های سلو استفاده کرده اند. ساکسفون ها صدای کاملا متمایز و برجسته ای دارند و معمولا صدای آنها از سازهای دیگر ارکستر سمفونیک قوی تر است و احتمالا این عامل یکی از دلایل عدم استفاده از این ساز به صورت گسترده در ارکستر سمفونیک است.

دلیل دیگر شاید ابتدایی بودن صدا و روش تولید این ساز در اوایل ساخت آن بوده است. البته این شرایط به طور قابل ملاحظه ای تغییر کرده است و از سال 1920 نوازندگان حرفه ای این سازبا کنترل تمام محدودیتهای صوتی ساکسوفون ها آهنگسازان را متقاعد کرده اند که از این خا نواده در آثارشان استفاده کنند.

ساکسوفون کنترباس را هم باید به لیست ساکسوفون ها اضافه کرد. صدا دهی این سازدو اکتاو و یک ششم بزرگ، یا یک اکتاو از ساکسوفون باریتون پایین تر است. در میان ساکسوفون ها، ساکسوفون باریتون با یک کلید اضافه قادر به تولید نت (لا) پایین، و ساکسوفون آلتو نیز با یک کلید اضافه قادر به تولید نت (فادیز) بالا هستند. بیشتر نوازندگان ساکوفون، در منطقه پایین، مشکل نرم نواختن دارند، به خصوص در پایین ترین نت ها.

نحوه کاربرد صدا در ساکسوفون دو گونه است:

1. صدای جاز که نسبتا شیرین، احساسی، پر از ویبراسیون و بسیار قوی است.

2. صدای سوفونیک و کلاسیک که ویبراسیون کمتری دارد و از نظردینامیک قابل کنترل تر است.

آهنگسازان سمفونیک بیشتر از ساکسوفون آلتو E_b استفاده می کنند اما ساکسوفون سوپرانینو معمولا در E_b است و در F بسیار نادر است اما راول در بولرو به آن نقش عمده ای داده است. این ساز گاهی هم در ارکستر مجلسی دیده می شود.

با وجود آنکه اهنگسازان متاخر مانند راول، دبوسی و استراوینسکی آن را وارد ارکستر کردند آما هنوز ساکسفون از سازهای اصلی ارکستر سنفونیک محسوب نمي شود.

ساکسوفون صدای کاملا برجسته و متمایزی دارد و صدای آن معمولا از سازهای دیگر ارکستر سمفونیک قوی تر است.
نام ساز،از روی اسم سازنده آن آدولف ساکس گرفته شده است.