آموزش ساکسوفون

ساکسوفون به سال 1840 توسط آدولف ساکس از اهالی بروکسل از اجماع خصوصیات بادی های چوبی و بادی های برنجی اختراع شد که در واقع شکلی دوگانه بین کلارینت – ابوا و فلوت دارد.

چرا موسیقی پیانو ؟ و چه مقدار به این ساز علاقمند هستید؟

ساکسوفون مانند کلارینت دارای زبانه ای نی ای(از نوع ساده آن)است . ساکسوفون از جنس برنج ساخته شده که غالبا بر روی آن ورقه ای از نقره کشیده شده است و دارای لوله ای مخروطی شکل( یعنی در قسمت دهانی کم قطر حدود 2 سانتی متر و انتهای آن با قطری متجاوز از 10 سانتی متر) است.

ساکسوفون به اندازه های مختلف ساخته شده و تحت نام هایی که به میدان صدا و بخش آنها مربوط است نامیده می شود
مثلا ساکسفون سوپرانینو می بمل که مانند کلارینت می بمل یک سوم کوچک بالاتر، ساکسوفون سوپرانو سی بمل مانند کلارینت سی بمل یک دوم  بزرگ پایین تر، ساکسوفون آلتو می بمل مانند باست هورن می بمل یک ششم بزرگ پایین تر ساکسوفون تنور سی بمل یک نهم بزرگ پایین تر و ساکسوفون باریتون یک سیزدهم بزرگ پایین تر مورد استفاده قرار میگیرند
وسعت صدا در هر یک از انواع بالا حدود دو اکتاو و نیم است.

        برای کسب اطلاعات بیشتر و اطلاع از دوره های آموزش تار به سایت آموزشگاه موسیقی چکاد مراجعه فرمایید.

اگر چه ساکسوفون از برنج ساخته شده است ولی به دو علت مهم در در زمره  سازهای بادی چوبی مورد بررسی قرار می گیرد.

1. صدای این ساز به خانواده ی کلارینت نزدیک تر است تا به بقیه ی سازهای خانواده ی بادی چوبی و ضمنا می تواند پلی بین سازهای بادی چوبی و بادی برنجی باشد.
2. این ساز به وسیله ی دهنی و یک قمیش نواخته می شود که خیلی به کلارینت شباهت دارد و ازجهت انگشت گذاری مانند فلوت و ابوا است.

ساکسوفون، عضو ثابت ارکستر سمفونیک نیست . اگرچه بسیاری از آهنگسازان قرن نوزده و بیست از این ساز، بخصوص در بخش های سلو استفاده کرده اند. ساکسفون ها صدای کاملا متمایز و برجسته ای دارند و معمولا صدای آنها از سازهای دیگر ارکستر سمفونیک قوی تر است و احتمالا این عامل یکی از دلایل عدم استفاده از این ساز به صورت گسترده در ارکستر سمفونیک است.

دلیل دیگر شاید ابتدایی بودن صدا و روش تولید این ساز در اوایل ساخت آن بوده است. البته این شرایط به طور قابل ملاحظه ای تغییر کرده است و از سال 1920 نوازندگان حرفه ای این سازبا کنترل تمام محدودیتهای صوتی ساکسوفون ها آهنگسازان را متقاعد کرده اند که از این خا نواده در آثارشان استفاده کنند.

ساکسوفون کنترباس را هم باید به لیست ساکسوفون ها اضافه کرد. صدا دهی این سازدو اکتاو و یک ششم بزرگ، یا یک اکتاو از ساکسوفون باریتون پایین تر است. در میان ساکسوفون ها، ساکسوفون باریتون با یک کلید اضافه قادر به تولید نت (لا) پایین، و ساکسوفون آلتو نیز با یک کلید اضافه قادر به تولید نت (فادیز) بالا هستند. بیشتر نوازندگان ساکوفون، در منطقه پایین، مشکل نرم نواختن دارند، به خصوص در پایین ترین نت ها.

نحوه کاربرد صدا در ساکسوفون دو گونه است:

1. صدای جاز که نسبتا شیرین، احساسی، پر از ویبراسیون و بسیار قوی است.

2. صدای سوفونیک و کلاسیک که ویبراسیون کمتری دارد و از نظردینامیک قابل کنترل تر است.

آهنگسازان سمفونیک بیشتر از ساکسوفون آلتو E_b استفاده می کنند اما ساکسوفون سوپرانینو معمولا در E_b است و در F بسیار نادر است اما راول در بولرو به آن نقش عمده ای داده است. این ساز گاهی هم در ارکستر مجلسی دیده می شود.

با وجود آنکه اهنگسازان متاخر مانند راول، دبوسی و استراوینسکی آن را وارد ارکستر کردند آما هنوز ساکسفون از سازهای اصلی ارکستر سنفونیک محسوب نمي شود.

ساکسوفون صدای کاملا برجسته و متمایزی دارد و صدای آن معمولا از سازهای دیگر ارکستر سمفونیک قوی تر است.
نام ساز،از روی اسم سازنده آن آدولف ساکس گرفته شده است.