آموزش درامز
درام کیت ( Drum Kit) که درام سِت یا درامز (drum set, trap set) نیز خوانده میشود، ترکیبی از چندین طبل (به صورت کلاسیک به عنوان پوستصداها) و سنج (به عنوان خودصداها) است که توسط یک نوازنده و با استفاده از دو چوبک نواخته میشود و پدالهایی از طریق حرکت پا نواختن بیس درام ( Bass Drum) و سنج های-هَت را کنترل میکنند. با این حال یک درامز میتواند دارای اجزای دیگری همچون بلوک چوبی یا زنگوله باشد. در ابتدای قرن بیست و یکم، برخی از درامزها به سازهای الکترونیک (که در سطح 5 سیستم هورنبوستل-زاکس قرار دارد) مجهز شدند. همچنین در این دوران هر دو حالت درامستهای دوگانه (ترکیبی از سازهای آکوستیک و الکترونیک) و تماماً الکترونیک مورد استفاده قرار میگرفت.
اگر به دنبال اطلاعات مفید در مورد هنگدرام هستید وقتشه همین حالا کلیک کنید.
یک درام ست استاندارد )برای یک نوازندهی راست دست(، طبق همان چینشی که در موسیقی های عامه پسند مورد استفاده قرار میگیرد، دارای اجزای زیر است:
- یک طبل کوچکSnare Drum) ) که برروی یک پایه و در میان زانوهای نوازنده قرار میگیرد و توسط چوبک طبل نواخته میشود.
- یک طبل بزرگ (Bass Drum) که توسط یک پدال و با پای راست نواخته میشود.
- یک یا چندتام-تام (toms) که توسط چوبک طبل یا فرچهی مخصوص درامز نواخته میشود. (اغلب درامز دارای سه تام-تام است)
- یک سنج های-هت (Hi-Hat) : دو سنج که برروی یک پایه و روی همدیگر نصب شده اند)، که توسط چوبک نواخته شده و از طریق پدال مربوطه از هم باز و بسته میشود. حرکت باز و بسته نمودن های-هت نیز موجب ایجاد صدا میشود و در نواختن موسیقی مورد استفاده قرار میگیرد.
- یک یا چند سنج (cymbals) که برروی پایه نصب شدهاند و به وسیلهی چوبک نواخته میشوند.
تمام اجزای نامبرده به عنوان سازهای کوبهای بدون تونالیتهی صوتی شناخته میشوند، که این امر به آهنگساز اجازه میدهد تا قطعات مربوط به درامز را از طریق سیستم نتنویسی درامز بنویسد. بسیاری از سازها همچون گیتار و پیانو قابلیت نواختن ملودی و آکوردها را دارند، اما بسیاری از درامستها به خاطر تولید اصوات فاقد زیروبمی از این امکان عاجزند. درامز بخشی از ساختار ریتم آهنگ محسوب میشود و در بسیاری از سبکهای موسیقی از جمله راک، پاپ، بلوز و جَز مورد استفاده قرار گرفته است. دیگر سازهای استاندارد مورد استفاده در ساختار ریتم آهنگها شامل پیانو، گیتار الکتریک، گیتاربیس، و کیبورد میشود.
بسیاری از نوازندگان درامز، کیت مورد استفاده خود را از ترکیب استاندارد خارج کرده و با گسترش آن،طبلها، سنجها و قسمتهای کوچک و بزرگ دیگری به آن اضافه میکنند. در برخی از سبکهای موسیقی، استفاده از این الحاقیات لازم است. به عنوان مثال درامرهای راک و متال گاهی از بیسدرامهای دوتایی استفاده میکنند. برخی دیگر از نوازندگان نیز اجزای اصلی درامز را حذف و ترکیبی به مراتب کوچکتر از حالت استاندارد به وجود میآورند.
برای کسب اطلاعات بیشتر و اطلاع از دوره های آموزش تار به سایت آموزشگاه موسیقی چکاد مراجعه فرمایید.
تاریخچه
پیش از شکلگیری درامست، طبلها و سنجها در ترکیب موسیقی نظامی و ارکسترال به صورت جداگانه توسط پرکاشنیستهای مختلف نواخته میشد. در دههی 1840 میلادی، نوازندگان پرکاشن شروع به آزمون و خطا در استفاده از پدال به منظور نواختن بیش از یک ساز در آن واحد نمودند. اما این ابزار تا حدود 75 سال پس از اولین استفاده به تولید انبوه نرسید. در دههی 1860 نوازندگان شروع به ترکیب طبلهای مختلف در قالب یک درامست نمودند.
دابل-درامینگ(Double Drumming): به گونهای ساخت و پرداخت شده بود که نوازنده را قادر به نواختن طبل با چوبک، و سنجها با کوبش پا مینمود. با این رویکرد، طبل بزرگ معمولاً بر ضربهای 1 و 3 (در ضربآهنگ 4/4) نواخته میشد. با اینکه این سبک از اجرای سازهای کوبهای در ابتدا برای رژههای نظامی طراحی شده بود، رویکرد سادهی آن موجب تولد موسیقی ragtime گردید. در سال 1909 شرکت Ludwig & Ludwig تاسیس شد و اولین سیستم تجاری موفقیت آمیز پدال درام باس را ثبت کردند که راه را برای درامز کیت مدرن هموار کرد. برس های سیمی برای استفاده با طبل ها و سنج ها در سال 1912 معرفی شدند.
قرن بیستم: کیت های درامز به یک قسمت اصلی موسیقی جاز ، به ویژه Dixieland تبدیل شدند. ست درامز مدرن در دهه 1920 در نیواورلئان ساخته شد.
در سال 1917 ، یک گروه از نیواورلئان با نام “The Original Dixieland Jazz Band” آهنگ های جاز را ضبط کرد که در سراسر آمریکا تبدیل به پرفروش ترین آهنگ ها شدند. اینها اولین ضبط رسمی جاز بودند. درامرهایی مانند Baby Dodds ، Zutty Singleton و Ray Bauduc ریتم مارش نظامی را با طبل کوچک و طبل بزرگ و تِرَپ ها (شامل سنج های مینیاتوری، تام_تام ها، بلوک چوبی و…) ترکیب کردند. سپس این درامرها شروع به ترکیب این عناصر با Ragtime کردند و سبک جاز درام ایجاد شد. سنج های های_هت در سال 1926 به بازار آمدند. محدودیت های بودجه و ملاحظات فضا در ارکسترهای موسیقی، رهبران ارکستر را به سمت استفاده از تعداد کمتر پرکاشنیست برای تحت پوشش قرار دادن قطعات کوبه ای بیشتر هدایت کرد. در دهه بیست درامرهای آزاد برای اجرا در نمایش ها، کنسرت ها، تئاترها و کلوپ ها استخدام می شدند. برخی از درامرها در دهه 1920 به عنوان هنرمندان foley فعالیت می کردند. در دوران فیلم های صامت، یک ارکستر برای همراهی با فیلم استخدام شد و درامر مسئول تهیه کلیه جلوه های ویژه صوتی بود.
علاوه بر درامز اگر تمایل به یادگیری دیگر سازهای غربی به مانند آموزش پیانو دارید کلیک کنید.
نوازندگی درامز
Grooves:
نوازندگی درامز، چه به عنوان بخشی از ساختار ریتمیک یه آهنگ و چه در قالب یک تکنوازی دارای دو بخش اصلی است:
- ریتم اصلی که حسوحال یک اثر را از لحاظ ریتمیک تعیین میکند و چارچوبی برای شکلگیری ساختارهای ریتمیک مختلف در یک اثر ایجاد میکند.
- پاساژ درام و دیگر تزئینات موسیقائی که موجب ایجاد تنوع و افزودن حس تازگی به ریتم پرکاشن میگردد.
Drum Fill:
خروجی از یک ساختار ریتمیک تکراری در یک آهنگ است. درام فیل به منظور “پرکردن” فاصلهی میان انتهای یک بخش از آهنگ تا بخش بعدی است. درام فیلها از نمونههایی کوتاه و ساده متشکل از چند ضرب تام-تام یا طبل کوچک، تا ریتمهایی متمایز برروی سنج های-هَت متنوع هستند. درام فیلها در برخی موارد به تکنوازیهایی کوتاه از درامست تبدیل میشوند. گذر از تأثیر درامفیل در افزودن زینت و تنوع به قطعات موسیقی، این جملات موسیقائی نقش بسزایی را در آمادهسازی شنونده برای تغییرات قابل ملاحظه در ساختار موسیقی ایفا میکند. نوعی از درام فیل معروف به Vocal Cue جملهای کوتاه است که پیش از شروع صدای خواننده اجرا میشود. همچنین درام فیل پایانی با نواختن سنج کرَش برروی اولین ضرب، اغلب به ترجیع بند یا بخش جدید آهنگ منتهی به میشود.
Drum solos:
تکنوازی درامز بخشی است که مهارت، خلاقیت موسیقی و ذوق هنری نوازنده درامز را برجسته می کند. هنگام تکنوازی درامز تمام اعضای گروه موسیقی دست از نواختن می کشند و توجه تمام شنوندگان به هنرنمایی درامر است. تکنوازی درامز در سبک جَز متداول است، اما در بسیاری از ژانرهای راک مانند heavy metal و progressive rock نیز استفاده می شود.
پرسش و پاسخ 0
بحث درباره این مقاله را شما آغاز کنید!
ارسال دیدگاه