آموزش ویولنسل

اساتید ویولنسل آموزشگاه موسیقی چکاد

وحید وفائی

مدرس ویولنسل
یکشنبه

آموزش ویولنسل

متد آموزش ویولنسل به اهداف، تعهد و شرایط فرد بستگی دارد. آنچه از همه مهمتر است، تمایل به تمرین منظم و کار با یک معلم ویولنسل مجرب است که می تواند درس ها را متناسب با سن و توانایی های زبان آموز تنظیم کند.

علاوه بر این، داشتن انتظارات واقع بینانه و عشق واقعی به موسیقی می تواند به طور قابل توجهی به یک سفر موفق یادگیری ویولنسل کمک کند، صرف نظر از اینکه چه زمانی شروع می شود.

بهترین سن برای شروع یادگیری ویولنسل

بهترین سن برای شروع یادگیری ویولنسل می تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد و هیچ وقت برای شروع دیر نیست. در اینجا برخی از ملاحظات بر اساس گروه های سنی مختلف آورده شده است:

کودکان خردسال (سنین 3 تا 7 سال): برخی از کودکان از سن 3 یا 4 سالگی از طریق برنامه هایی مانند روش سوزوکی شروع به یادگیری ویولنسل می کنند.

در این سن، آنها معمولاً با ویولنسل های کوچک و به اندازه کودک شروع می کنند و بر توسعه مهارت های اساسی موسیقی و آگاهی شنیداری تمرکز می کنند. مشارکت والدین در این مرحله بسیار مهم است.

کودکان (سنین 8 تا 12 سال): این یک محدوده سنی رایج برای بسیاری از نوازندگان جوان ویولنسل برای شروع کلاس های رسمی ویولنسل است. کودکان در این گروه سنی معمولاً رشد فیزیکی و دامنه توجه لازم برای یادگیری یک ساز را دارند.

نوجوانان: زمان بسیار خوبی برای ساختن پایه ای قوی در فن ویولنسل در موسیقی است. در حالی که ممکن است کمی زمان بیشتری برای رسیدن به همسالانی که زودتر شروع کرده‌اند طول بکشد، با فداکاری و تمرین، نوجوانان می‌توانند پیشرفت چشمگیری در ویولنسل داشته باشند.

بزرگسالان: برای بزرگسالان شروع یادگیری ویولنسل هرگز دیر نیست. بسیاری از بزرگسالان ویولنسل را به عنوان یک سرگرمی یا راهی برای تحقق بخشیدن به اشتیاق دیرینه موسیقی انتخاب می کنند.

هنرجویان بزرگسال اغلب از مزیت صبر، نظم و درک روشنی از این که چرا می خواهند ویولنسل بنوازند را دارند.

استفاده از این ساز در تک‌نوازی‌ها (سلو)، در گروه‌نوازی‌ها، از جمله در ارکسترهای مجلسی و ارکسترهای سمفونیک متداول است. این ساز عضو ثابت در ارکسترها به صورت استاندارد می‌باشد که در بخش باسِ زهی‌ها قرار می‌گیرد. همچنین، در بیشتر آنسامبل‌های دیگر نیز حضور دارد. کنسرتوها و سونات‌های فراوان برای ویلنسل نوشته شده‌است.

کوک سیم‌های این ساز به‌ترتیب از زیر به بم عبارت است از: لا (سیم اول)، رِ (سیم دوم)، سُل (سیم سوم)، دو (سیم چهارم) سیم‌های ویلنسل نسبت به سیم‌های ویولا یک اکتاو بم‌تر کوک می‌شوند.

نت ویلنسل را به دلیل گسترهٔ صوتی وسیعش با کلیدِ فا خط چهارم (اصوات منطقهٔ بم این ساز)، کلید دو خط چهارم (اصوات منطقهٔ میانیِ این ساز) و کلید سُل (اصوات منطقهٔ زیر این ساز) می‌نویسند.

به دلیل بزرگ تر بودن اندازه ویلنسل نسبت به ویلن و ویولا، انگشت گذاری در این سازمتفاوت است.

انگشت گذاری

در پوزیسیون اول ویلنسل ، محدوده معمولی بین انگشت اول و چهارم، یک سوم است و انگشت دوم فقط فواصل نیم پرده ای را اجرا می کند. هر چه دست به طرف پوزیشن های بالاترحرکت می کند فاصله فیزیکی بین فواصل کاهش میابد و همه چهار انگشت معمولا به کار گرفته می شوند. به دلیل رها بودن دست چپ نوازنده ویلنسل از فشار نگهداری ساز، او می تواند در پوزیسیون های بالاتر، از انگشت شصت استفاده کند.

کیفیت تن ها

سیم ر(D ) در ویلنسل  بسیار گیرا است و کیفیت گرم وتغزلیدارد و سیم لا(A ) درخشنده ترین سیم و بسیار نافذ است. سیم دو(C ) که پایین ترین سیم است، به خاطر وزن و ضخامتش رسا ترین باس را دارد. ویلنسل تکنیک های ممکن در آموزش ویولن یا ویولا را می تواند اجرا کند.

تاریخچه ویولنسل

تاریخچه مختصر: ریشه ویولنسل را می توان به اوایل قرن شانزدهم در ایتالیا جستجو کرد، جایی که از ویولن باس تکامل یافت.

طراحی آن در طول سال ها دستخوش اصلاحات شده است و سازندگان ساز مانند آنتونیو استرادیواری و جیووانی باتیستا گوادانینی در توسعه آن سهیم بوده اند.

ویولنسل امروزی شباهت زیادی به طرح ایجاد شده توسط استرادیواری دارد که به خاطر ویژگی های تونال استثنایی اش شناخته شده است.

ساختار و ویژگی های ویولنسل

ویولنسل یک ساز زیبا است که معمولاً از چوب های انتخابی مانند صنوبر برای قسمت بالا و افرا برای پشت، پهلوها و گردن ساخته می شود.

دارای چهار سیم (کوک شده با C، G، D و A) است و با کمانی ساخته شده از موی اسب نواخته می شود. بدنه توخالی طنین دار ویولنسل صدای گرم و آهنگین آن را تولید می کند.

تطبیق پذیری ویولنسل هیچ حد و مرزی نمی شناسد. در حالی که جایگاه برجسته ای در موسیقی کلاسیک و ارکسترها دارد، در ژانرهای مختلف دیگر نیز جایگاهی پیدا کرده است.

از موسیقی مجلسی گرفته تا راک، جاز و حتی پاپ، ویولنسل بارها و بارها سازگاری خود را ثابت کرده است. دامنه بیانی آن به آن اجازه می دهد تا طیف گسترده ای از احساسات را منتقل کند و آن را به ابزاری ضروری در هر زمینه موسیقی تبدیل کند.

نوازندگان برجسته ویولنسل

در طول تاریخ، جهان توسط نوازندگان افسانه ای ویولنسل که اثری پاک نشدنی در دنیای موسیقی از خود بر جای گذاشته اند، تحسین شده است. چهره‌های نمادینی مانند پابلو کازال، یویو ما، ژاکلین دو پر و مستیسلاو روستروپویچ ویولنسل را به اوج جدیدی رسانده‌اند و مخاطبان را با مهارت و اشتیاق خود مجذوب خود کرده‌اند.

به عنوان مثال، یو یو ما از مرزهای کلاسیک فراتر رفته است و با هنرمندانی از ژانرها و فرهنگ های مختلف همکاری می کند و توانایی ویولنسل در ایجاد پل بین دنیای موسیقی را به نمایش می گذارد.

پوزیشن مناسب نواختن ویولنسل چیست؟

نواختن ویولنسل نیاز به یک موقعیت خاص و ارگونومیک نشسته برای اطمینان از تکنیک و راحتی مناسب دارد. در اینجا یک راهنمای اساسی برای موقعیت صحیح نواختن ویولنسل آورده شده است:

وضعیت نشستن: روی یک صندلی ثابت و راحت بدون تکیه گاه بنشینید. پاهای شما باید صاف روی زمین باشد. ویولنسل بین زانوهای شما قرار می گیرد و قسمت پایینی (قسمت پهن تر) روی قسمت داخلی زانوی چپ شما قرار می گیرد (برای یک نوازنده  راست دست).

قرار دادن زانو: زانوی چپ شما باید کمی به پهلو خم شود و اجازه دهد که ویولنسل به طور ایمن روی آن قرار گیرد. زانوی راست شما نیز باید کمی خم شده باشد و در زیر قسمت انتهایی ویولنسل قرار گیرد و آن را از پایین نگه دارد.

شیب ویولن سل: ویولنسل باید کمی به سمت شما متمایل شود و قسمت بالایی نیز باید به سمت شانه چپ شما متمایل شود. این امکان دسترسی بهتر به صفحه انگشت و بازوی تعظیم را فراهم می کند.

ارتفاع صندلی: ارتفاع صندلی را طوری تنظیم کنید که باسن شما همسطح یا کمی بالاتر از سطح زانو باشد. این به حفظ حالت طبیعی و راحت در حین نوازندگی کمک می کند.

پین انتهایی ویولنسل: پین انتهایی ویولنسل (میله فلزی قابل جمع شدن در پایه) باید برای رسیدن به ارتفاع صحیح کشیده یا جمع شود. هنگام نشستن، قسمت بالای ویولنسل باید تقریباً در ارتفاع سینه یا کمی بالاتر باشد.

وضعیت بدن: صاف اما راحت بنشینید. از خم شدن یا خم شدن بیش از حد به جلو یا عقب خودداری کنید. شانه های شما باید شل باشد.

زاویه ویولن سل: صفحه انگشت ویولنسل باید تقریباً عمود بر زمین باشد. اطمینان حاصل کنید که دست چپ شما به راحتی می تواند به صفحه انگشت برسد و بازوی راست شما فضای کافی برای حرکت دارد.

نگه داشتن آرشه: نگه داشتن آرشه دست راست شما باید آرام و منعطف باشد و انگشتان به آرامی در اطراف آرشه خمیده شوند. بازوی شما باید آزادانه حرکت کند و آرشه را به آرامی روی سیم ها ها بکشد.

وضعیت دست چپ: وقتی دست چپ شما روی صفحه انگشت قرار می گیرد باید حالتی آرام و خمیده داشته باشد. انگشتان باید روی سیم ها قرار گیرند و آماده فشار دادن آنها برای ایجاد نت ها باشند.

نقطه اتصال چانه و سینه: برخی از نوازندگان ویولنسل از نقطه اتصال چانه و سینه برای ایجاد حمایت و راحتی بیشتر استفاده می کنند. این ها را می توان با توجه به اندام و سبک نوازندگی شخصی شما تنظیم کرد.

به یاد داشته باشید که دستیابی به موقعیت صحیح نوازندگی ویولنسل ممکن است نیاز به تنظیمات و تمرین داشته باشد. مهم است که راحتی را در اولویت قرار دهید، زیرا نواختن ویولنسل برای مدت طولانی می تواند از نظر بدنی سخت باشد. علاوه بر این، کار با یک معلم ویولنسل ماهر می تواند در حصول اطمینان از حفظ وضعیت و تکنیک مناسب در حین نواختن بسیار مفید باشد.

سبک های نوازندگی ویولنسل

ویولنسل یک ساز فوق العاده همه کاره با طیف وسیعی از کاربردها در موسیقی است. صدای رسا و غنی آن امکان استفاده از آن را در ژانرهای مختلف و تنظیمات موسیقی فراهم می کند. برخی از کاربردهای کلیدی ویولنسل در موسیقی:

موسیقی کلاسیک

ویولنسل جایگاه برجسته ای در موسیقی کلاسیک دارد، هم به عنوان تکنواز و هم به عنوان بخشی از ارکستر. در سمفونی‌ها، کنسرتوها، موسیقی مجلسی و رسیتال‌های انفرادی برجسته است. آهنگسازانی مانند لودویگ ون بتهوون، یوهان سباستین باخ و پیوتر ایلیچ چایکوفسکی قطعات نمادینی را برای ویولنسل نوشته اند.

موسیقی مجلسی

ویولنسل یکی از سازهای اصلی گروه های موسیقی مجلسی است که در آن با سازهای دیگر مانند ویولن، ویولا و پیانو همکاری می کند.( جهت آموزش پیانو کلیک کنید.) کوارتت‌های زهی، پنج‌نفره‌ها، و آهنگ‌های مجلسی مختلف اغلب از ویولنسل به‌عنوان صدایی جدایی‌ناپذیر استفاده می‌کنند.

موسیقی ارکسترال

در ارکستر، ویولنسل بخشی از بخش زهی است و به هارمونی ها و بافت های شاداب آثار سمفونیک کمک می کند. اغلب نقش‌های ملودیک و فرعی مهمی را در آهنگ‌های ارکستری ایفا می‌کند.

سولو (تکنوازی)

ویولنسل دارای رپرتوار انفرادی وسیعی است که شامل سوئیت ها، سونات ها و کنسرتوهایی است که مخصوص این ساز نوشته شده است. تکنوازان ویولنسل این قطعات را در رسیتال و با ارکستر اجرا می کنند و قابلیت های بیانی ساز را به نمایش می گذارند.

موسیقی فیلم

آهنگسازان فیلم و تلویزیون اغلب از ویولنسل استفاده می کنند تا عمق احساسی و درام را به موسیقی خود اضافه کنند. لحن‌های غم‌انگیز یا سر به فلک کشیده آن می‌تواند تجربه سینمایی را تقویت کند و احساسات قدرتمندی را برانگیزد.

موسیقی پاپ

ویولنسل جایگاهی در ژانرهای موسیقی محبوب پیدا کرده است و به صدای متمایز موسیقی راک، پاپ و فولک کمک می کند. گروه هایی مانند The Beatles و Led Zeppelin تنظیم های ویولنسل را در آهنگ های خود گنجانده اند.

موسیقی تلفیقی و موسیقی جهانی:

نوازندگان ویولنسل اغلب با هنرمندانی از زمینه های مختلف موسیقی همکاری می کنند و شکاف بین سبک های کلاسیک و سایر ژانرها را پر می کنند. تطبیق پذیری ویولنسل آن را به مجموعه های موسیقی جهانی و پروژه های تلفیقی تبدیل می کند.

جاز

برخی از نوازندگان جاز، ویولنسل را در گروه‌های خود ادغام کرده‌اند و تن صدای منحصربه‌فردی را به این سبک اضافه کرده‌اند. نوازندگان ویولنسل جاز بداهه نوازی را کشف می کنند و صداهای جدیدی را در اصطلاح جاز خلق می کنند.

موسیقی معاصر و تجربی

نوازندگان ویولنسل همچنین موسیقی آوانگارد و تجربی را کشف می کنند و مرزهای نوازندگی سنتی ویولنسل را جابجا می کنند. این شامل تکنیک های توسعه یافته، جلوه های الکترونیکی و تولید صدای نامتعارف است.

در اصل، تطبیق پذیری ویولنسل به آن اجازه می دهد تا با سبک ها و تنظیمات مختلف موسیقی سازگار شود و آن را به یک ساز گرامی و ضروری در دنیای موسیقی تبدیل می کند. توانایی آن در انتقال طیف گسترده ای از احساسات، ارتباط پایدار آن را در موسیقی کلاسیک و معاصر تضمین می کند.

خلاصه

ویولنسل فراتر از یک ساز است. منبع الهام و ظرفی برای احساسات انسانی است. جذابیت ماندگار آن، از سالن‌های مقدس کنسرتوهای کلاسیک تا صحنه‌های معاصر موسیقی جهانی، جایگاه آن را به عنوان یک گنج موسیقی تأیید می‌کند.

ویولنسل چه توسط هنرمندان نوازنده یا نوازندگان نوازنده نواخته شود، ویولنسل همچنان به مجذوب شدن، مسحور کردن و یادآوری زیبایی بی حد و حصر موسیقی ادامه می دهد. این در واقع تجسم ظرافت و احساس در دنیای موسیقی است.

 

ویولنسل نوعی ساز موسیقی است که از خانواده ویولن است. این ساز بزرگ و چهار سیمی است که با آرشه نواخته می شود و به خاطر صدای غنی و عمیقش معروف است.

نوازندگان ویولنسل معمولاً هنگام نواختن ویولنسل که بین زانوهایشان قرار می گیرد، می نشینند. معمولاً در موسیقی کلاسیک و ارکسترال استفاده می شود اما برای ژانرهای مختلف دیگر نیز اقتباس شده است.

ویولنسل که اغلب به عنوان «شاهزاده سازها» شناخته می شود، جایگاهی منحصر به فرد و گرامی در دنیای موسیقی دارد. ویولنسل با آهنگ‌های غنی و روح‌انگیز و کارنامه همه‌کاره‌اش، برای قرن‌ها مخاطبان و نوازندگان را مسحور خود کرده است.

آنچه که ویولنسل را متمایز می کند، توانایی قابل توجه آن در برانگیختن احساسات عمیق است. تن های غنی و پر طنین آن می تواند شادی، غم، دلتنگی و هزاران احساسات دیگر را منتقل کند.

وقتی به طرز ماهرانه ای نواخته می شود، ویولنسل این قدرت را دارد که شنوندگان را به قلمروی دیگر منتقل کند، ریسمان قلب آنها را به خود جلب کند و تخیل آنها را برافروزد.

در این مقاله به بررسی دنیای ویولنسل می پردازیم و تاریخچه، ساخت، نوازندگان برجسته ویولنسل و جذابیت ماندگار آن را بررسی می کنیم.

ویلنسل یا ویولنسل (به فرانسوی: Violoncelle) یا چلو (به انگلیسی: Cello)

سازی زهی و آرشه‌ای از خانواده ویولن است. صدای   ویلنسل در منطقهٔ میانیِ سازهای این خانواده قرار دارد. ویلنسل از ویولن و ویولا (ویلون آلتو)بزرگ‌تر است.

ویلنسل، هم صدای تنورهم صدای باس خانواده زهی های آرشه ای است. برخلاف ویلن و ویولا که برسمت چپ شانه نوازنده قرار میگیرند و با چانه نگهداری می شوند، ویلنسل به  خاطر اندازه بزرگ آن، بین زانوها قرار می گیرد و با یک پایه که به انتهای ساز وصل است روی زمین تکیه داده می شود. دسته ویلنسل بالای شانه چپ نوازنده قرار می گیرد و نوازنده در حالت نشسته این ساز را می نوازد.

برای کسب اطلاعات بیشتر و ثبت نام در کلاس های آموزشگاه موسیقی چکاد به سایت مراجعه فرمایید.

ممنون از رأی دهی شما کاربر عزیز

پرسش و پاسخ 1

بحث درباره این مقاله را شما آغاز کنید!

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

  • آیسا

    برای شروع چه ساز ویلنسل بگیریم که قیمت مناسب و برای شروع بزرگسالان خوب است